"Gra w kłamstwa". Ruth Ware.

Wydana w Wydawnictwie Prószyński i S-ka. Warszawa (2019). Ebook.

W sprzedaży od 12.02.2019.

Przełożyła Ewa Kleszcz.

Tytuł oyginalny The Lying Game.

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa. 

To moja druga po "W ciemnym, mrocznym lesie" , o której pisałam w tym wpisie, książka Ruth Ware. I podobała mi się , chyba nawet bardziej od pierwszej.

Cztery przyjaciółki, które poznały się w szkole średniej z internatem Salten House. Siedemnaście lat temu narratorka Isa, Fatima , Kate i Thea spędziły tam jakiś czas roku szkolnego. Czas, w którym zdążyły silnie się zaprzyjaźnić i w czasie którego podjęły wspólną grę. Grę w kłamstwa. Ta zdawałoby się , dość niewinna gra , na pomysł której mogą wpaść znudzone szkolną rutyną nastolatki, w pewnej chwili wymknie się nieco spod kontroli i nieść będzie ze sobą poważne konsekwencje. Albowiem siedemnaście lat wstecz coś dramatycznego wydarzyło się w życiu czterech przyjaciółek. 

W chwili , gdy je poznajemy, są w stanie pewnej stabilizacji życiowej, przynajmniej dwie z nich. Isa ma półroczną córeczkę i mieszka ze swoim partnerem w Londynie , Fatima ma dwójkę dzieci i wraz z mężem odkryła na nowo silniej własne wyznanie. Thea żyje niespokojnie ale to Kate, która została w miejscowości, w której miało miejsce wydarzenie sprzed siedemnastu lat, wysyła kobietom sms, który sprowadzi je wszystkie w stare kąty. I który sms okaże się przywołującym demony przeszłości. Stopniowo wraz z narracją Isy dowiadujemy się o życiu w szkole, o ich przyjaźni, o więzi jaka je łączyła. Od początku jednak na pozytywny nastrój dawnej przyjaźni złowrogi cień rzuca owo wydarzenie sprzed wielu lat. Cień ten może zagrozić wszystkim im, dlatego też kobiety rzucają wszystko i jadą raz jeszcze aby zmierzyć się z przeszłością. To, co zdarzyło się w starym Starym Młynie wróci się ze zdwojoną siłą. Do tego dojdzie poczucie zachwiania stabilizacji, niepokój o nie same i o rodziny, które mają. 

Muszę powiedzieć, że bardzo wciągnęła mnie ta książka, ogromnie mi się podobała. Mogłam zrozumieć chęć akceptacji, przemawiającą za dziewczynami z lat nastoletnich, kiedy podejmowały nawet najbardziej bezsensowne działania aby tylko mieć poczucie wspólnoty i wzajemnego wsparcia. W chwili gdy znalazły się w szkole, każda z nich na swój sposób była samotna bądź nosiła w sercu jakieś żale i niewypowiedziane dramaty. Wspólnota, poczucie wsparcia sprawiło, że gdy doszło do tragedii, podjęły taką a nie inną decyzję. Która wpłynęła na całe ich życie. I która sprawiła, że gdy przyszedł do nich sms od Kate natychmiast ruszyły jej na pomoc. Tak, jak robiły to w przeszłości.

Podobał mi się nastrój książki, ukazanie stopniowego narastania poczucia beznadziei i wymknięcia się sytuacji spod kontroli. Widzę zdecydowanie dobry rozwój stylu tej autorki i na pewno chętnie będę sięgała po następne jej książki. 

Moja ocena to 5.5 / 6.