"Zupełnie inny cud". Agnieszka Olejnik.

 Wydana w Wydawnictwie FILIA. Poznań (2021). Ebook.

Dzisiaj nie będzie długiej recenzji ale chcę napisać o tej książce chociaż parę słów bo uważam, że zdecydowanie warto ją przeczytać. Ja skończyłam ją na chwilę przed Świętami kiedy w ferworze przygotowań nie bardzo miałam możliwość pisania na blogu dłuższych tekstów.

"Zupełnie inny cud" to opowieść o dość oryginalnej rodzinie, którą scala postać byłego tenisisty, Norberta. Norbert niedawno kupił posiadłość, którą odremontował i na Święta Bożego Narodzenia do owej posiadłości zaprosił osoby, z którymi na co dzień kontakt niestety ma niemal żaden. Do tego grona zaliczył swoją matkę, Rozalię,  syna, który narodził się ze związku bez węzłów małżeńskich, Konstantego. Zaprosił też córkę z pierwszego małżeństwa, Matyldę i córkę z drugiego małżeństwa, Sonię. Jakiś czas temu Norbert ożenił się trzeci raz z Ulą. 
Całe to towarzystwo spotkało się więc w posiadłości ojca i syna i początkowo zapowiadało się, że wspólne święta okażą się niczym innym jak jedną wielką katastrofą. 

Przybycie do domostwa osoby bezdomnej, pana Zdzisława Zamorskiego wraz z jego suczą Perełką zmieniła jednak potencjalną katastrofę w coś zgoła innego.  Okazało się bowiem, że zupełnie przypadkiem, pan Zdzisław udzielił całemu temu do tej pory niezbyt przychylnie do siebie wzajemnie nastawionemu towarzystwu ważkiej życiowej lekcji a mianowicie, że w życiu, wbrew temu jakkolwiek dziwnie to brzmi, naprawdę nie liczą się jakieś wielkie, spektakularne sukcesy, bogactwa i dobra a naprawdę pięknie żyć , to żyć codziennie, uważnie i doceniając codzienne drobne szczęśliwe chwile, wydarzenia i momenty życia. 

Ponieważ od paru lat w moim domu jest miejsce, w którym składam przez cały rok karteczki z zapisanymi na nich sprawami, za które jestem wdzięczna życiu a które odczytuję w Sylwestra lub Nowy Rok, pomysł z zapisywaniem spraw, za które jesteśmy wdzięczni, nie jest dla mnie nowością. Niemniej jednak pomysł propagowania takiego zauważania dobra, za które możemy być wdzięczni, uważam za bardzo dobry i wart propagowania. 

Ogólnie, jak pisałam, naprawdę dobry czas nad tą książką spędziłam, polecam ją Wam ogromnie i myślę, że również się nie zawiedziecie.

Moja ocena to 6 / 6. 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rocznica ...

 Dwanaście lat temu skończył się pewien etap naszego życia wraz ze śmiercią Emilki. W tym roku w dniu Jej Urodzin wracaliśmy akurat z majówki w naszym ukochanym warmińskim wiejskim zakątku. Pobyt wśród rodziny, serdecznych ludzi, psów, kotów i wszelkiego żywego stworzenia, sprawiła, że trochę lżej przyszło znosić następne dwa tygodnie, które co roku wracają do mnie ze zdwojoną siłą.  Zawsze powtarzam, jakie to szczęście, że jest Janek, bez Niego w ogóle wolę nie myśleć jak wyglądałoby nasze życie. Jest naszym promykiem radości i źródłem szczęścia... Proszę, pomyślcie dzisiaj przez chwilę o dzielnej, małej Dziewczynce, która zjawiła się na tym świecie na krótkie czternaście dni a została w naszych sercach i pamięci już na zawsze. 
Czytaj więcej

Obejrzałam "Wednesday" czyli moje pedagogiczne osiągnięcia...

 Nie ukrywam, o serialu "Wednesday" (twórcy Tim Burton, Miles Millar, Alfred Gough) trudno było mi nie słyszeć. Czy to w internecie wciąż jakieś o nim informacje czytałam, czy to donosił mi o nim mój własny Syn, który ubolewał nad tym, że nie mamy Netflixa (nie, nie mamy, wiem ,że wielu osobom trudno jest uwierzyć w taką sytuację, ale...). No i właśnie. Nie mamy czy nie mieliśmy? Kiedy już okazało się, że nawet moja własna przyjaciółka z rodziną oglądała serial z rodziną, zaczęłam się łamać.  Oczywiście, że im wcześniej nauczymy się mądrej życiowej lekcji, że w życiu nie zawsze mamy to, czego pragniemy, tym dla nas samych lepiej. Niemniej jednak, kiedy bodzie cię w twoje najbardziej skrywane wspomnienia żalu, kiedy to cała twoja klasa ośmilatków rozprawiała o "Szogunie" a ty jedynie mogłaś powiedzieć, że leci na pierwszym programie, coś tam drgnęło w serduszku i stwierdziłam, że świąteczną kopertę mogę potraktować jako prezent w postaci wykupienia subskrypcji.  Tak
Czytaj więcej

"Krzyk ciszy". Jolanta Bartoś.

 Wydana w Wydawnictwie Zysk i S-ka.  Poznań (2023). Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa. Wiedziałam, że będę chciała przeczytać najnowszą książkę Jolanty Bartoś kiedy tylko usłyszałam o tym, że ma się ukazać. Poprzednia książka autorki, nosząca tytuł "Śpij, dziecinko, śpij..." bardzo mi się podobała. Czytałam wcześniej inną książkę autorki "Niepokorną" ale to był zupełnie inny gatunek a "Śpij, dziecinko, śpij..." to horror i ta właśnie zmiana gatunku zainteresowała mnie bardzo. Wtedy na lekturze się nie zawiodła a więc gdy tylko poznałam opis "Krzyku ciszy" stwierdziłam, że i tę książkę chcę przeczytać. Muszę powiedzieć, że dawno nie zdarzyło mi się abym książkę dosłownie pochłonęła w dwa dni a tak się stało właśnie z "Krzykiem ciszy". Wciągnęła mnie ogromnie jej akcja i czytałam szybko aby poznać jej rozwiązanie.  Bohaterkami książek Jolanty Bartoś są kobiety, to nie jest jakieś zaskoczenie ale wydaje mi się,że cecha łą
Czytaj więcej