Dzień Blogerów

Czyli nietypowe święto dzisiaj. Od ponad piętnastu lat piszę ten blog, więc poczuwam się do tego aby przyjmować życzenia. Czego sobie życzę? Dobrych książek do czytania abym mogła o nich pisać. Odwiedzających i zostawiających komentarze czytelników. Sławy blogowej sobie nie życzę bo jeśli przez ponad piętnaście lat jej nie zyskałam, to już się to nie uda :)
Wszystkim odwiedzającym mnie Blogerom życzę Wszystkiego Najlepszego w dniu ich święta.

A tak poza tym, to Jaś kończy dzisiaj siedem lat.

Jak to było w niedawno czytanej przeze mnie książce, dopiero co trzymałam Go w ramionach po porodzie a tu chłopak zaczyna pierwszą klasę a za chwilę...będę odprowadzać do szkoły Jego dzieci.
Czas leci, a my wciąż piękni i młodzi, o ;)

Komentarze

  1. Zosia31 sierpnia 2019 22:09

    To i ja Ci życzę dużo, dużo dobrych książek i dużo, dużo, dużo recenzji. A młody człowiek niech się świetnie chowa i żeby dużo, dużo czytał i niech go wiodą dobre wiatry. Wszystkiego Wam najfajniejszego.
    Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Misia31 sierpnia 2019 22:11

      Dziękuję bardzo za serdeczne słowa. Pozdrawiam, Chiara76.

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rocznica ...

 Dwanaście lat temu skończył się pewien etap naszego życia wraz ze śmiercią Emilki. W tym roku w dniu Jej Urodzin wracaliśmy akurat z majówki w naszym ukochanym warmińskim wiejskim zakątku. Pobyt wśród rodziny, serdecznych ludzi, psów, kotów i wszelkiego żywego stworzenia, sprawiła, że trochę lżej przyszło znosić następne dwa tygodnie, które co roku wracają do mnie ze zdwojoną siłą.  Zawsze powtarzam, jakie to szczęście, że jest Janek, bez Niego w ogóle wolę nie myśleć jak wyglądałoby nasze życie. Jest naszym promykiem radości i źródłem szczęścia... Proszę, pomyślcie dzisiaj przez chwilę o dzielnej, małej Dziewczynce, która zjawiła się na tym świecie na krótkie czternaście dni a została w naszych sercach i pamięci już na zawsze. 
Czytaj więcej

Jedenaście lat bez...

 ...Emilki z nami.  Nie ukrywam, że moje drugie życie zaczęło się, o czym wielokrotnie pisałam, 3 maja, wraz z przyjściem Jej na świat ale ta dzisiejsza cezura również coś zakończyła definitywnie i coś rozpoczęła.  Wszyscy wiemy, że Dzieci, które odeszły są ze swoimi rodzicami i tak każdego dnia w myślach i w sercach tychże ale takie dni jak dziś, nieco silniej przywołują wspomnienia, refleksje i zwyczajnie, jest trochę trudniej. Dobrze, że jest tak zwane zwykłe życie z jego pośpiechem i rutyną. Rutyną, która jednych zabija a innym, paradoksalnie , potrafi to życie uratować.  Najważniejsze, że jest Jaś. To On daje nam siłę. Pomyślcie dziś, proszę o naszej Małej Wojowniczce, która spędziła z nami tylko czternaście dni ale na zawsze pozostanie w naszych sercach. 
Czytaj więcej

Obejrzałam "Wednesday" czyli moje pedagogiczne osiągnięcia...

 Nie ukrywam, o serialu "Wednesday" (twórcy Tim Burton, Miles Millar, Alfred Gough) trudno było mi nie słyszeć. Czy to w internecie wciąż jakieś o nim informacje czytałam, czy to donosił mi o nim mój własny Syn, który ubolewał nad tym, że nie mamy Netflixa (nie, nie mamy, wiem ,że wielu osobom trudno jest uwierzyć w taką sytuację, ale...). No i właśnie. Nie mamy czy nie mieliśmy? Kiedy już okazało się, że nawet moja własna przyjaciółka z rodziną oglądała serial z rodziną, zaczęłam się łamać.  Oczywiście, że im wcześniej nauczymy się mądrej życiowej lekcji, że w życiu nie zawsze mamy to, czego pragniemy, tym dla nas samych lepiej. Niemniej jednak, kiedy bodzie cię w twoje najbardziej skrywane wspomnienia żalu, kiedy to cała twoja klasa ośmilatków rozprawiała o "Szogunie" a ty jedynie mogłaś powiedzieć, że leci na pierwszym programie, coś tam drgnęło w serduszku i stwierdziłam, że świąteczną kopertę mogę potraktować jako prezent w postaci wykupienia subskrypcji.  Tak
Czytaj więcej