Elf i spółka. Autor cyklu - Marcin Pałasz

 Dzisiaj chcę Wam polecić z serca cykl o Elfie, który zajmuje nas rodzinnie. 

Po pierwsze, sam autor ma w domu domownika Elfa. Psa Elfa, znaczy się :) 
I jak sądzę, wiele z tego, co opisuje w tych książkach dla dzieci, zna z autopsji. Miejmy jednak nadzieję, że nie wszystko bowiem mieliśmy już iście kryminalne wydarzenia. 

Recepta na książki, które mój Syn czyta sam ? Bohater pies, wątki sensacyjne i kryminalne (lub, jak w przypadku części noszącej tytuł "Elf i dom strachów" wręcz paranormalne), bardzo dużo humoru (scena z karpiem potencjalnie atakującym wujka Stefana w "Elf i pierwsza Gwiazdka" przejdzie do historii literatury i baaardzo dużo miłości do ludzi i zwierząt. 
Będę zawsze wdzięczna panu Pałaszowi bo to dzięki Jego książkom mój, czytający od paru lat świetnie Syn, sięga sam z własnej woli , po książki. Tak tak, można pisać ponad szesnaście lat blog o książkach, można czytać od czwartego roku życia, można podczas posiłków miewać na stole rozłożoną książkę bądź otwarty czytnik, twoje półki w domu mogą uginać się od książek a stosy książek do przeczytania chwiać się niebezpiecznie ...a Twoje dziecko jakoś molem książkowym nie jest. Tym bardziej cieszę się, że Elfiada, jak to nazywam na całkowicie prywatny użytek, pochłonęła Go i wciągnęła tak,że część książek czyta sam (streszcza nam potem, żebyśmy , wieczorem czytając je razem, wiedzieli o co chodzi w akcji książki).

Elf skradł, nie ukrywam i moje serce. Przede wszystkim ten prawdziwy, którego można poznać dzięki stronie Autora na Fb. Ale również oczywiście Elf książkowy. Elf kochający Dużego i Młodego , w domu których mieszka. 
Elf, który sprawił, że pozornie niechętna obecności zwierzaków w domu babcia Dużego, jakoś bez oporu podaje pieskowi polędwicę, głaszcze go i zwraca się do niego pieszczotliwie. Wreszcie Elf, pomagający rozwiązać różne ciekawe zagadki kryminalno-sensacyjne! 

Jeśli macie chęć na wspólną lekturę rodzinną, która rozbawi, zaciekawi i wzruszy bądź jeśli szukacie pomysłu na ciekawą serię książkową dla dziecka ( Jaś twierdzi, że 7+ i ja się z Nim generalnie zgadzam chociaż "Elf i dom strachów" to rasowy horror dla według mnie i dorosłych (nie wiem jak Wasze dzieci, moje się chyba nie bało ale ja potrafiłam się trząść, w dodatku jest tam motyw na ogół przeze mnie jednak omijany z powodów osobistych)  to jeśli nie znacie książek o Elfie autorstwa Marcina Pałasza, bardzo Wam je całą rodziną polecamy. 
Kolejność cyklu możecie sprawdzić w internecie a wydaje ów cykl łódzkie Wydawnictwo Literatura. 



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Refleksyjnie, rocznicowo...

Dzisiaj kolejna smutna rocznica, jaką jest trzynaście lat od dnia, w którym nasze serca pękły na pół... Te wszystkie wspomnienia z maja 2011 roku wciąż są gdzieś w mojej głowie, zostaną już na zawsze to wiadomo.  Narodziny Emilki, walka o Jej życie, to jaka była dzielna, w końcu śmierć i przygotowania do pogrzebu, który organizowała Osoba, która zna mnie od urodzenia (jakiś parszywy paradoks życia :( ). Wreszcie, pogrzeb, który poprosiłam aby odbył się w przeddzień Dnia Matki, żeby tej daty dodatkowo jeszcze jakoś nie naznaczać.  Po raz milionowy to napiszę, wiem,że rozumieją mnie Osoby, które też są po stracie a mam takich Osób wśród znajomych niestety wiele, zbyt wiele, nie ma dnia, sekundy pewnie, żeby z tyłu głowy nie było o Niej myśli...  I po raz kolejny to napiszę, jest we mnie ogromna wdzięczność za obecność Janka w naszym życiu.  Nie wiem naprawdę, jakby potoczyło się ono bez Niego... Pomyślcie dziś przez chwilę o małej, walecznej Dziewczynce, która była z n...
Czytaj więcej

Rocznica ...

 Dwanaście lat temu skończył się pewien etap naszego życia wraz ze śmiercią Emilki. W tym roku w dniu Jej Urodzin wracaliśmy akurat z majówki w naszym ukochanym warmińskim wiejskim zakątku. Pobyt wśród rodziny, serdecznych ludzi, psów, kotów i wszelkiego żywego stworzenia, sprawiła, że trochę lżej przyszło znosić następne dwa tygodnie, które co roku wracają do mnie ze zdwojoną siłą.  Zawsze powtarzam, jakie to szczęście, że jest Janek, bez Niego w ogóle wolę nie myśleć jak wyglądałoby nasze życie. Jest naszym promykiem radości i źródłem szczęścia... Proszę, pomyślcie dzisiaj przez chwilę o dzielnej, małej Dziewczynce, która zjawiła się na tym świecie na krótkie czternaście dni a została w naszych sercach i pamięci już na zawsze. 
Czytaj więcej

20 lat blogu !

 Dzisiaj mija równo dwadzieścia lat, odkąd zaczęłam prowadzić mój blog.  Początkowo miał on zupełnie inny charakter, miał opowiadać o podróżach, ale szybko to się zmieniło. Okazało się, że nie prowadzę tak podróżniczego życia, za to sporo czytam. A blogów książkowych wówczas było jak na lekarstwo. O czym może świadczyć fakt, że w tamtych złotych czasach początków blogowania co i rusz zgłaszały się do mnie rozmaite wydawnictwa lub autorki czy autorzy z propozycją recenzencką. Po tych dwudziestu latach wciąż piszę, mam niewielką współpracę recenzencką w porównaniu z tym, co było wcześniej, ale nie narzekam, bo to dobra, sprawdzona współpraca. Tak więc wciąż piszę, (chociaż teraz, jak zdążyliście się zorientować, nieco mniej, dopadły mnie zmartwienia osobiste i zwyczajnie, nie mam do pisania nastroju) o książkach, o życiu, o tym, co mnie dotyka. Niemniej jednak z czasem blog stał się głównie książkowy. Nieustannie żałuję zlikwidowania platformy Blox. Blogi i tak są mniej czytane,...
Czytaj więcej