Książkowe podsumowanie 2022

 Zajrzałam do swojego notesu, w którym od lat spisuję przeczytane książki i filmy i oto moje podsumowanie roku 2022 jeśli chodzi o książki.

Po pierwsze, o czym już chyba wspominałam chociaż pewna nie jestem, moje założenie od jakiegoś czasu jest takie, że nie chcę czytać na akord (zresztą, nie udaje mi się to) a raczej skupić się na jakości lektury. I jeśli o to chodzi, plan według mnie, oczywiście, został wypełniony w stu procentach.

Przeczytałam jak dotąd 61 książek (obecnie czytam jeden z trzech książkowych Mikołajowych prezentów, jakim jest "Morderstwo nie jest takie proste. Agatha Christie między kryminałem a true crime" Carli Valentine i jest to bardzo dobra lektura ale nie sądzę abym skończyła ją do końca tego roku więc nie liczę). Podarowałam aż 33 szóstki (czyli 6 / 6).

Gorszych not mam stosunkowo niewiele. 

Jeśli chodzi o czytanie to widzę, że mijający już rok upłynął mi pod znakiem "nazwisk" jeśli nie powiedzieć "cykli". To bowiem w tym roku sięgnęłam po opowieści o sztuce autorstwa Ewy Bieńkowskiej, Marka Zagańczyka i Bożeny Fabiani. To w tym roku wróciłam po bardzo długiej przerwie do serii kryminalnej o sycylijskim komisarzu Montalbano autorstwa Andrei Camilleriego i tym razem zachwyciłam się nią ogromnie.

To w tym roku przeczytałam nareszcie czekającą na czytniku książkę Yoko Ogawy "Ukochane równanie profesora" i sięgnęłam po kolejne jej dwie książki. 

Wreszcie, zapoznałam się z nowym tłumaczeniem Anne Shirley autorstwa pani Anny Bańkowskiej, co sprawiło, że poniekąd wróciłam do znanej książki i poznałam ją na nowo. 

Odkryłam dla siebie Mitcha Alboma i jego książki. 

Widzę, że w tym roku w moich wyborach zabrakło reportażu i poezji (niestety, w obu przypadkach). 

Czy jestem zadowolona i z ilości i z jakości lektury? Tak. Owszem, mogłabym przeczytać ciut więcej ale przy moim trybie życia szczerze, to akurat taka ilość wystarczy a powiem szczerze, że od dawna wiem, że książki nie są (dla mnie) żadnym remedium na bolączki czy stres. Chciałabym sięgnąć po poezję i mam taki zamiar bo (cytując niedokładnie Mikołajka), "Co w końcu, kurczę blade?" :)

Jeśli chcielibyście w komentarzach dać znać jak oceniacie własny rok pod kątem lektury, chętnie przeczytam i opinie i refleksje i przemyślenia. 

A tymczasem, Życzę Wam i Waszym Bliskim Szczęśliwego Nowego Roku 2023! 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rocznica ...

 Dwanaście lat temu skończył się pewien etap naszego życia wraz ze śmiercią Emilki. W tym roku w dniu Jej Urodzin wracaliśmy akurat z majówki w naszym ukochanym warmińskim wiejskim zakątku. Pobyt wśród rodziny, serdecznych ludzi, psów, kotów i wszelkiego żywego stworzenia, sprawiła, że trochę lżej przyszło znosić następne dwa tygodnie, które co roku wracają do mnie ze zdwojoną siłą.  Zawsze powtarzam, jakie to szczęście, że jest Janek, bez Niego w ogóle wolę nie myśleć jak wyglądałoby nasze życie. Jest naszym promykiem radości i źródłem szczęścia... Proszę, pomyślcie dzisiaj przez chwilę o dzielnej, małej Dziewczynce, która zjawiła się na tym świecie na krótkie czternaście dni a została w naszych sercach i pamięci już na zawsze. 
Czytaj więcej

Obejrzałam "Wednesday" czyli moje pedagogiczne osiągnięcia...

 Nie ukrywam, o serialu "Wednesday" (twórcy Tim Burton, Miles Millar, Alfred Gough) trudno było mi nie słyszeć. Czy to w internecie wciąż jakieś o nim informacje czytałam, czy to donosił mi o nim mój własny Syn, który ubolewał nad tym, że nie mamy Netflixa (nie, nie mamy, wiem ,że wielu osobom trudno jest uwierzyć w taką sytuację, ale...). No i właśnie. Nie mamy czy nie mieliśmy? Kiedy już okazało się, że nawet moja własna przyjaciółka z rodziną oglądała serial z rodziną, zaczęłam się łamać.  Oczywiście, że im wcześniej nauczymy się mądrej życiowej lekcji, że w życiu nie zawsze mamy to, czego pragniemy, tym dla nas samych lepiej. Niemniej jednak, kiedy bodzie cię w twoje najbardziej skrywane wspomnienia żalu, kiedy to cała twoja klasa ośmilatków rozprawiała o "Szogunie" a ty jedynie mogłaś powiedzieć, że leci na pierwszym programie, coś tam drgnęło w serduszku i stwierdziłam, że świąteczną kopertę mogę potraktować jako prezent w postaci wykupienia subskrypcji.  Tak
Czytaj więcej

"Krzyk ciszy". Jolanta Bartoś.

 Wydana w Wydawnictwie Zysk i S-ka.  Poznań (2023). Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa. Wiedziałam, że będę chciała przeczytać najnowszą książkę Jolanty Bartoś kiedy tylko usłyszałam o tym, że ma się ukazać. Poprzednia książka autorki, nosząca tytuł "Śpij, dziecinko, śpij..." bardzo mi się podobała. Czytałam wcześniej inną książkę autorki "Niepokorną" ale to był zupełnie inny gatunek a "Śpij, dziecinko, śpij..." to horror i ta właśnie zmiana gatunku zainteresowała mnie bardzo. Wtedy na lekturze się nie zawiodła a więc gdy tylko poznałam opis "Krzyku ciszy" stwierdziłam, że i tę książkę chcę przeczytać. Muszę powiedzieć, że dawno nie zdarzyło mi się abym książkę dosłownie pochłonęła w dwa dni a tak się stało właśnie z "Krzykiem ciszy". Wciągnęła mnie ogromnie jej akcja i czytałam szybko aby poznać jej rozwiązanie.  Bohaterkami książek Jolanty Bartoś są kobiety, to nie jest jakieś zaskoczenie ale wydaje mi się,że cecha łą
Czytaj więcej