"Droga do Sieny". Marek Zagańczyk.

 Zeszyty Literakie. Warszawa (2013). Ebook.

Kolejna książka wydana w Wydawnictwie Zeszytów Literackich, po którą sięgnęłam w dość krótkim czasie. 
"Droga do Sieny" to książka dość specyficzna. Spotkałam się z zaskoczeniem w internecie, że nie jest to coś w rodzaju przewodnika po Toskanii. No więc nie, nie jest. 
Jest natomiast subiektywnym zapisem wrażeń, refleksji zarówno pod wpływem odwiedzanych przez autora miejsc w Italii jak i również jego wrażenia, odbiór ulubionych autorów.

Napisana z wielką erudycją książka proponuje nam , czytelnikom, swoje własne odebranie dzieł sztuki i miejsc odwiedzanych przez autora. Zdecydowanie proponowane są szlaki poboczne, zjechanie z utartych ścieżek, może skromniejszych, za to takich, które nas samych mogą zachwycić i sprowokować do intelektualnych refleksji.

"Droga do Sieny" to książka o podróży zarówno tej fizycznej jak i w głąb siebie i swoich wrażeń. To książka o sztuce i tej najsłynniejszej i tej mniej znanej a takiej, która dla nas samych stać się może ważną. To wreszcie książka o odbiorze dzieł sztuki i miejsc zarówno przez pryzmat własnych doświadczeń ale i przez spojrzenie innych. 

Moja ocena to 5 / 6. 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rocznica ...

 Dwanaście lat temu skończył się pewien etap naszego życia wraz ze śmiercią Emilki. W tym roku w dniu Jej Urodzin wracaliśmy akurat z majówki w naszym ukochanym warmińskim wiejskim zakątku. Pobyt wśród rodziny, serdecznych ludzi, psów, kotów i wszelkiego żywego stworzenia, sprawiła, że trochę lżej przyszło znosić następne dwa tygodnie, które co roku wracają do mnie ze zdwojoną siłą.  Zawsze powtarzam, jakie to szczęście, że jest Janek, bez Niego w ogóle wolę nie myśleć jak wyglądałoby nasze życie. Jest naszym promykiem radości i źródłem szczęścia... Proszę, pomyślcie dzisiaj przez chwilę o dzielnej, małej Dziewczynce, która zjawiła się na tym świecie na krótkie czternaście dni a została w naszych sercach i pamięci już na zawsze. 
Czytaj więcej

Jedenaście lat bez...

 ...Emilki z nami.  Nie ukrywam, że moje drugie życie zaczęło się, o czym wielokrotnie pisałam, 3 maja, wraz z przyjściem Jej na świat ale ta dzisiejsza cezura również coś zakończyła definitywnie i coś rozpoczęła.  Wszyscy wiemy, że Dzieci, które odeszły są ze swoimi rodzicami i tak każdego dnia w myślach i w sercach tychże ale takie dni jak dziś, nieco silniej przywołują wspomnienia, refleksje i zwyczajnie, jest trochę trudniej. Dobrze, że jest tak zwane zwykłe życie z jego pośpiechem i rutyną. Rutyną, która jednych zabija a innym, paradoksalnie , potrafi to życie uratować.  Najważniejsze, że jest Jaś. To On daje nam siłę. Pomyślcie dziś, proszę o naszej Małej Wojowniczce, która spędziła z nami tylko czternaście dni ale na zawsze pozostanie w naszych sercach. 
Czytaj więcej

Obejrzałam "Wednesday" czyli moje pedagogiczne osiągnięcia...

 Nie ukrywam, o serialu "Wednesday" (twórcy Tim Burton, Miles Millar, Alfred Gough) trudno było mi nie słyszeć. Czy to w internecie wciąż jakieś o nim informacje czytałam, czy to donosił mi o nim mój własny Syn, który ubolewał nad tym, że nie mamy Netflixa (nie, nie mamy, wiem ,że wielu osobom trudno jest uwierzyć w taką sytuację, ale...). No i właśnie. Nie mamy czy nie mieliśmy? Kiedy już okazało się, że nawet moja własna przyjaciółka z rodziną oglądała serial z rodziną, zaczęłam się łamać.  Oczywiście, że im wcześniej nauczymy się mądrej życiowej lekcji, że w życiu nie zawsze mamy to, czego pragniemy, tym dla nas samych lepiej. Niemniej jednak, kiedy bodzie cię w twoje najbardziej skrywane wspomnienia żalu, kiedy to cała twoja klasa ośmilatków rozprawiała o "Szogunie" a ty jedynie mogłaś powiedzieć, że leci na pierwszym programie, coś tam drgnęło w serduszku i stwierdziłam, że świąteczną kopertę mogę potraktować jako prezent w postaci wykupienia subskrypcji.  Tak
Czytaj więcej